To już rok…

Minął już rok  od pionierskiego lotu szybowcem nad Dachem Świata.

Kilka miesięcy przymiarek i korespondencji, ale gdy Jeans Kroeger zgodził się na użyczenie ASH 25, dzięki mocnemu wsparciu Krzyśka Trześniowskiego ,Sławka Pieli, oraz kilku przyjaciół w 4 tygodnie zwariowanych działań  rozwiązaliśmy podstawowe problemy.Uzyskaliśmy zgodę na latanie w Nepalu i na przywóz szybowca, więc popłynął on przez oceany.

Na miejscu czekało nas jeszcze wiele tygodni deptania ścieżek między urzędami.Krzysztof i Sławek musieli wrócić do pracy. Dopiero na 3 dni przed planowanym odlotem mogliśmy się wreszcie wzbić w powietrze,lecz chmury przykryły nawet grzbiety przedgórza, a mgły wypełniły doliny.

19 grudnia zdołaliśmy z Sebastianem jedynie oddać hołd ofiarom Himalajów. Trzeba było się pakować w drogę powrotną.Szczęśliwie w ostatnim dniu ustała poranna mżawka i powstała mała luka w niskich chmurach. Sebastian z Krzyśkiem Stramą polecieli na mały rekonesans. Łączność zanikła, gdy tylko przelecieli za wzgórze Sarangkot.

Powłoka zimnych chmur szczelnie zamknęła się, więc gospodarze przymknęli swój hangarek z ultralajtami.Przez parę godzin drżałem z zimna i obaw skulony pod liśćmi bananowca na pustym lotnisku. Zmierzchało. Natrętne złe myśli atakowały coraz śmielej, ale raptem z ICOM’a dobiegł chrapliwy meldunek:- sierra papa zero six four  , one niner thousands fits . Łomot kamienia spadającego z serca mogłem transformować w radosną informację – HIMALAJE ZDOBYTE !

Ten niespodziany świąteczny prezent utwierdził nas w przekonaniu, że trzeba wrócić pod Annapurnę, aby w pełni  zrealizować trudny,badawczy,cel pionierskiej wyprawy.

Tomasz

Sprawdzaliśmy wiele drzwi, ale były zamknięte.

Fishtail. Tu powinna być fala.

.