W Pałacu Prezydenckim

[fb_button]

Sebastian Kawalerem Orderu Odrodzenia Polski.

Nie często dostaje się zaproszenie na uroczystości w Pałacu Prezydenta Rzeczypospolitej, toteż odprasowaliśmy spodnie, wyczyściliśmy buty z wiejskiego błotka i w Święto Niepodległości ruszyliśmy do stolicy. Mieszkańcy stolicy najwyraźniej lubią pospać w świąteczny dzień, bo nawet przy grobli Raszyńskiej, ani w Jankach, nie było korków, a ulice śródmieścia puste. Choć porażał świąteczny wystrój ulic wokół Placu Teatralnego, nie mieliśmy najmniejszych problemów z zaparkowaniem  auta tuż obok traktu królewskiego. Po południu dowiedzieliśmy się dlaczego tak było. Przed Pałacem warty honorowe i mniej honorowe procedury antyterrorystyczne. Na placu piękna 8 cylindrowa limuzyna Piłsudskiego.

We wnętrzach przedstawiciele władz Polski, poczty wojskowe, Powstańców Wielkopolskich, oraz grupa zaproszonych gości.  Nie mamy kompleksów i dalecy jesteśmy od snobizmu, ale ma w sobie coś podniosłego sama obecność wielu znakomitych ludzi, oraz uroczysty ceremoniał wśród zielonych kolumn pod słynnym żyrandolem.

Zabrzmiały słowa Prezydenta: ...Chcę serdecznie podziękować, że mogłem w imieniu Ojczyzny, odznaczając Państwa, podziękować za zasługi bardzo różne. I te związane z odzyskiwaniem naszej wolności sprzed dwudziestu pięciu, trzydziestu lat, ale również za zasługi związane z zagospodarowywaniem wolności w obszarze kultury, gospodarki, służby publicznej, dyplomatycznej, we wszystkich tych obszarach, które współdecydują o tym, jaka jest dzisiaj i jaka będzie w przyszłości Polska…

Sebastian znalazł się w gronie wyróżnionych najwyższymi odznaczeniami państwowymi przy okolicznościach tego jubileuszu i święta.Był jedynym ze środowiska sportowego, którego spotkał tak wielki honor. Towarzystwo wyróżnionych było zacne: Henryka Bochniarz i Andrzej Blikle z kręgów gospodarczych, guru naszych dyplomatów Piotr Paszkowski, poseł PiS Paweł Kowal, Maciej Orłoś i Jacek Żakowski ze świata mediów, wybitni naukowcy, animatorzy życia publicznego, kultury, zasłużeni społecznicy. Dominowała siwizna i plecy pochylone pod bagażem lat twórczej pracy.

 

foto W.Olkuśnik

Nie ukrywam, że drapało mnie coś w gardle, gdy Prezydent dekorował orderem me dziecię.

foto W.Olkuśnik

Moment ten przypominał, że za przyczyną Sebastiana już 20 razy biało-czerwona pięła się na najwyższe maszty podczas szybowcowych mistrzostw świata i Europy.Chwile, gdy w kierunku podium z zazdrością spoglądają pokonani reprezentanci światowych potęg, także wyciskają łezkę i ściskają gardło.

Przywileje odznaczonego otwarły nam drogę do centralnej sceny uroczystości przy Grobie Nieznanego Żołnierza.

 

Możliwość bezpośredniego uczestniczenia w tym ceremoniale robi wrażenie. Potem marsz podczas którego przywoływano pamięć bohaterów naszej drogi ku niepodległości. Do ich grona włączono w tym roku Wojciecha Korfantego.

 

Chwila przerwy w ceremoniach dała nam sposobność do spaceru w okolicach Zamku Królewskiego. Z byłej siedziby Aeroklubu Polskiego zniknęły  różowe firanki i frywolne panie, które zabawiały tam gości po wyprowadzenia biura AP. Teraz budynek stoi pusty a wnętrza straszą stertami desek. Pogoda, jak na jesień, była przyzwoita, więc ulice i place wypełniły tłumy ludzi zabawiających się podziwianiem grup historycznych i muzycznych, konkurentów Romana Szmita z Wrocławia tworzących ogromne bańki mydlane.

Imponowały popisy tancerzy akrobatycznych. Szkoda, że na dzień święta narodowego nie wybrano cieplejszej pory roku, bo z pewnością nastrój byłby jeszcze lepszy i bogatszy wachlarz zabaw.

Wieczorem sale pałacu wypełniło ponad 1500 gości w purpurach, mundurach, wyszukanych kreacjach i strojach wizytowych.

Koncertował sobowtór Ignacego Paderewskiego

Można było zamienić parę słów z Gospodarzami  przyjęcia i różnymi osobistościami znanymi z przekazów medialnych. Oblegany był jeden ze znanych polityków, ale ma on ciągle zaburzenia pamięci…

Czyżby  Pan Ludwik  miał znów ochotę ubrać mnie w kamasze ?

Nim rozpoczęło się to świąteczne przyjęcie,od strony Wisły dobiegła wrzawa i przez ponad 2 godziny targał powietrze łoskot wybuchów niczym podczas ostrzału artyleryjskiego, jęk syren policyjnych i karetek pogotowia, a okolice mostu Poniatowskiego oświetlała czerwona łuna. Rożne oblicza ma nasza rzeczywistość… Zrozumiałem wtedy dlaczego nie mieliśmy kłopotów z parkowaniem samochodu w centrum miasta. Na szczęście nie ogarnął  go wiatr historii i nie  musieliśmy wracać pociągiem.   Tomasz K.

Poznańska warta.

Konstytucja 3 Maja była drugą w świecie.

Drzewiej było kolorowo.

Żyrandol  wykonali warszawscy rzemieślnicy w 1818 r- miał  lampy gazowe.

Swiątecznie przy Zamku