SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU !

Dziś spadnie ostatnia karta tegorocznego kalendarza.

Był to dla nas pracowity, ale dobry i owocny rok zakończony mocnym akcentem – lotem nad Himalajami.

Witaliśmy go pod Krzyżem Południa lśniącym nad pampasami Argentyny. Gospodą w tę wichrową noc był nam przybytek o wdzięcznej nazwie Paryż, który z miastem nad Sekwaną miał wspólne tylko to, że ponoć bywają tam czasem takie panie jakie są atrakcją Czerwonych Młynów.Choć wiatry i różne przeciwności komplikowały nam żywot i latanie, Sebastian wrócił do Polski z ogromnym pucharem przechodnim, który przyniósł sobie pod pachą na ceremonię zamknięcia mistrzostw świata.

Dzięki uprzejmości państwa  Oppenheimer, którzy  mistrzom świata  fundują pobyt na lotnisku w rezerwacie Tswalu,  mógł on odreagować wśród lwów i innych dzikich zwierząt napięcia wyczerpującego sezonu,oraz  polatać  pod niebem Afryki. Przyniosło to drobne zmiany w tabeli szybowcowych rekordów Polski.

Wiosna przychodzi na południową stronę Tatr trochę wcześniej niż pod Żar, toteż jak co roku Sebastian witał ją wraz uczestnikami FCC Gliding w okolicach Prievidzy.

Gdy słońce stopiło śniegi wrócił na Żar, gdzie jak zwykle witaliśmy maj zawodami Euroregionu Beskidy.

W czerwcu wyjazd do pachnącej ziołami Prowansji i znów wielkie boje nad Alpami. Było gorąco, ale w tym tyglu Sebastian wytopił sobie złoty krążek mistrza Europy klasy 18-metrowej.

Potem „samoobsługowe”mistrzostwa Europy w Ostrowie Wielkopolskim. Nie miałem urlopu aby mu towarzyszyć,

lecz mimo, a może dlatego, to obronił w nich tytuł mistrza Europy klasy standard.

W sierpniu znów Żar, a nad nim Tatrami i Fatrą walka o kwalifikację do światowego finału Grand Prix.

Serdecznego zaproszenia do Słowenii nie wolno było zlekceważyć. Dało to okazję do poznania okolic Triglava i odbycia interesującej wycieczki szybowcowej do Szwajcarii południową stroną Alp.

Jesień zapowiadała się spokojnie, lecz możliwość wypożyczenia szybowca na wyprawę w Himalaje była potężnym bodźcem dla podjęcia działań, które doprowadziły do tego,

że tuż przed końcem roku Sebastian zdołał się wzbić bez silnika nad Dach Świata.

Na każdym etapie tych działań spotykaliśmy się z serdecznością, życzliwością i ofiarną pomocą różnych osób, oraz instytucji. Bez wsparcia ludzi dobrej woli, rozsianych od Argentyny po Nepal, realizacja większości z tych przedsięwzięć nie byłaby możliwa.

Trudno słowami wyrazić należną im wdzięczność, toteż u progu nadchodzącego roku życzymy wszystkim wysokich lotów w powietrzu i przez życie- zawsze w słońcu i po nawietrznej, lub w dobrym nurcie wznoszącym. Natomiast Rodzinie dziękujemy za poświęcenie i wyrozumiałość.

Szczęśliwego Nowego Roku!  Sebastian i Tomasz