Nawet wyścigowy koń potrzebuje czasem ostrogi.

W RPA słoneczko  wchodzi już w  gwiazdozbiory jesieni, dlatego mała jest szansa na oblecenie bardzo długiej trasy. Pogoda też nie rozpieszczała, toteż Sebastian i Zbyszek  Nieradka  doskonalili  swe kwalifikacje pedagogiczne latając na szybowcach dwumiejscowych. Jednak na wczorajszych zdjęciach tego obszaru dało się zauważyć ,iż  przed burzami , które od paru dni uzupełniają zasoby wodne suchej krainy, zarysowała się delikatna , niezbyt jeszcze regularna linia obłoczków, która mogła powstawać na rozgraniczeniu mas i świadczyć o ruchach powietrza w stabilnym dotąd układzie barycznym.Podesłałem więc Sebastianowi krótką informację: Widzę , że zmienia się trochę napływ na południowo- zachodni, więc może wreszcie  będzie coś przyzwoitszego.

Sebastian Kawa	07:06 (15 godz. temu)
do mnie

O siódmej rano dostałem powyższą notkę, ale już wieczorem po powrocie z pracy odczytałem:

Sebastian Kawa	21:55 (1 godz. temu)
do mnie

Pogoda burzowa, ale kto by pogardził noszeniami 6m/s. Trochę kluczyliśmy, nie było szlaków, ale i tak wyszło 168,48km/h. Jutro czeka mnie trochę pisania.

Prędkość 168.48 km/godz. jest lepsza od rekordów Polski na  trasach trójkątów FAI  długości  200 – 500 km, oraz 100 , 300 , 500 km  afrykańskiego kontynentu.W galerii zamieszczam parę fotek z ostatniego odcinka wiodącego wzdłuż skalnych żeber. Gdyby to widział Denikin z pewnością stworzyłby jakąś nową hipotezę o oraczach olbrzymach z kosmosu.

Na innej fotce wysokościomierz  szybowca wskazuje 5100 m . Wprawdzie są to wskazania odniesione  do poziomu  morza, ale to też działa na wyobraźnię, zwłaszcza w porównaniu z parterową ekwilibrystyką podczas większości konkurencji  mistrzostw w Argentynie. Godna uwagi jest też prędkość 200,03 km/godz. na ostatnim 95- kilometrowym odcinku trasy.           Tomasz