Iskrzyło !

[fb_button]

To bylo velmi dramatycke.

Wczoraj mieliśmy  wielkie przeżycia i huśtawkę nastrojów , lecz życie jest płodniesze  od Alfreda Hitchcoca. Plan był prosty. Sebastian miał trzymać swe ambicje wyścigowe na wodzy i odejść o najlepszej porze. Wyliczyliśmy, że na 407 kilometrową trasę będzie najdogodniej odlecieć  między 14.30  – 14.45 , godząc się nawet  na oddanie głównemu rywalowi 3-4 minut. Dogadaliśmy, iż we współpracy południowymi pobratymcami z południa bronić pozycji. Okazało się, że sztab  spod biało-czerwono- niebieskiej kokardy doszedł to tych samych wniosków przy ocenie pogody i naszych pociągnięć taktycznych. Panowała świetna pogoda o przejrzystości powietrza właściwej obszarom podbiegunowym, więc żadne tańce przedstartowe nie wchodziły w rachubę. Ucieczka Francuzów została przechwycona już na pierwszych górach. Didierowi i Sebastianowi nikt nie zagrażał , toteż  mogli już robić spokojną rundę honorową w towarzystwie asystujących im pilotów.  Jednak  to się nie zdarza u samców alfa. W rejonie Morgon rozlały się szeroko chmury wybudowane wcześniej w obszarze conwergencji i wytłumiły wznoszenia. Każdy miał swoją koncepcję, więc rozsypali się wachlarzem nad doliną Durance wokół pobliżu Gap i Sisteron. Przez kolejne dwa odcinki kapryśna pogoda różnie sprzedawała swe walory, ale nad Morgonem Sebastian znów doszedł grupkę, którą markował traker Cousseau. Diedier nie miał dziś także tego demaskującego urządzenia. Punkt zwrotny zlokalizowano za  jeziorem w głębi doliny. Wiadomo,że w takiej dyszy można spotkać tylko diabła harcującego z wichrami, toteż każdy zmykał po nawrocie gdzie popadło. Grupka Cousseau. Odpadła z wiatrem na północ, by szukać podparcia na stokach Ecrines. Sebastian zdecydował się wrócić bezpośrednio na Morgon, który przed kilkoma minutami uraczył towarzystwo fantastycznymi wznoszeniami. Jednak nie darmo miejscowi piloci mają przed nim duży respekt.Choć jego zbocze zachodnie było wystawione ku słońcu i w poprzek wiatru, zamiast wznoszeń przyjął tym razem Sebastiana opadaniami.Przyczyna była prosta, akurat nad nim zaczynał się obszar konwergencji i cały dzień formowały się chmury, które nie dopuściły do nagrzania się skał i tylko od czasu do czasu kamienny olbrzym wydawał zbawcze tchnienia.                         Męczył się chłopaczysko długo przy tych skałach, ale bez efektu i gdy zaczęło się robić nieprzyjemnie, bo niebezpiecznie blisko przewijał się już złom skalny u podnóża giganta postanowił zlP,Secieć w kierunku doliny rzeki i koło Gap. Dosłownie w kilka minut po odejściu  Sebastiana jego zbocza znów zaczęły oddawać ciepło i wywindowały z wielkich opałów Jarka Tomanę. Sebastian uratował się, skałki nad Durance nie zawiodły, lecz nie mógł już liczyć na butelkę wina za zwycięstwo w konkurencji. Wydawało się też , że jego złoty krążek zbieleje. Jednak dziwił nas brak na mecie Didiera Hauss. Czyżby niespostrzeżenie wylądował w innej części tego ogromnego lotniska i schował szybowiec w jednym z kilku hangarów. Okazało się, że nie wytrzymał napięcia. Gdy gromadka liderów rozpierzchła się Sebastian powstrzymał emocje i szanował wysokość. Nie dał się namówić czeskiemu koledze na skok nad zwykle rewelacyjny Pic de Bure i mozolnie wykręcał się w niezbyt imponujących kominach pod rozmytymi chmurami. Did nie wytrzymał tej presji i parł do przodu, bo warunki wydawały się świetne i …musiał odwiedzić Ohlmana na jego lotnisku. Wiadomość  ta niezbyt długo cieszyła nas, bo dzień się kończył, a nie było wiadomości od Mirka. Nie zgłaszał się na wywołania radiowe, nie miał trakera, nie miał włączonego SPOTa, milczał jego telefon.  Niepokój udzielił się także organizatorom, którzy zaczęli już przygotowywać kolejną akcję ratowniczą. Pięknie…Czyżby powtórka sprzed kilku dni?  Gdy włączyliśmy się w te działania, tuż przed zachodem słońca MC  zadudnił na lotnisku. Sebastian wybronił się na pierwszej pozycji. To już  chyba 14 złoty krążek w jego kolekcji z najważniejszych imprez.  Nie dziwcie się, więc iż zamiast bawić się w Kadłubka wybrałem biesiadę kończącą mistrzostwa. W tej sytuacji zdjąć nie będzie,choć na imprezie było wesoło. Śpijcie dobrze, bo my nie wstaniemy przed 10-tą.  TK

P.S.

Kibicowaliście Riabczyńskiemu w Argentynie. Teraz całe DEMOLUDY trzymały kciuki za Sebastiana.     Rascwietali jabłoni i gruszy, popłyłi tumany nad rijekoj…Pazdrawlaju !