A jednak się zmieściło

Nie będę mówił jak, bo Sławek dostanie zawału…

Niegdyś wystarczał wiatr we włosach. Potem pojawił się prędkościomierz i wysokościomierz z wielką jak garnek dyszą Venturiego. Potem pojawiły się  używane do dziś  membranowe i skrzydełkowe wskaźniki wznoszeń/opadania, oraz wariometr COSIMA  pod postacią rurek przepływowych z kulkami, lub wirującym pręcikami, które wzlatywały lub opadały nam przed nosem w stożkowych szklanych rurkach.. Dla orientacji w lotach chmurowych piloci  stosowali  erdalomierz , czyli zawieszone przed nosem pudełeczko po paście do butów „Erdal”, albo pneumatyczny zakrętomierz, którego wirnik napędzany był także dyszą Venturiego.  Nie były potrzebne bateryjki, ale w najbardziej potrzebnym momencie zakrętomierz zwykł zamarzać. Było też coś w rodzaju poziomicy. Jest busola.Teraz zmieniła się generacja instrumentów i pojawiła się elektronika. Najambitniejsi mają przed sobą coś w rodzaju konsoli  gier komputerowych. To wszystko trzeba jakość zamocować, połączyć, podłączyć do źródeł zasilania i odpowiednich sond, dajników. Wymaga to sporo główkowania i majsterkowania, aby wszystko logicznie połączyć, oraz upchnąć w małej przestrzeni kabiny i tablicy przyrządów.

P

Przy takiej asyście  czas się nie dłuży.

Troszkę trzeba było pozmieniać w drutach i rurkach.

Wariometry,prędkościomierz, wysokościomierz  i … O zgrozo!  Nie ma lusterka !