Działka nad Jeziorem

Pierwsze pole.

Przechodzące co godzinę fale deszczu nie zachęcały do latania. Jednak prognozy na kolejne dni nie są rewelacyjne, więc gdy tylko przechodziła kolejna fala deszczu podjechałem zatankować szybowiec i wybrałem się szybko na dwugodzinną trasę przygotowaną przez organizatora. Byłem jednym z niewielu , którzy poderwali sie w powietrze.

Moment startu był już nieco spóźniony, bo kolejne chmury rozlewały sie i zaczynały siąpić deszczem, jednak dało się odlecieć na trasę w kierunku zachodnim.

Była to jednak już ostatni wał zdrowych cumulusów tego dnia i przed pierwszym punktem noszenia z trudem pozwalały na przesuwanie się pod wiatr. Musiałem wylać połowę balastu.

Ponieważ na południe przez chmury przedzierało się ciut więcej słońca powoli dryfowałem z kolejnymi kominami w tamtym kierunku. Dawało to szanse dolecenia do drugiego obszaru nawrotów malutkiej trasy ale małe chmurki dawały tylko niewielkie noszenia. Niestety powrót do lotniska był znów pod wielkimi , rozlanymi chmurami ciężkimi od deszczu i musiałem się poddać odwiedzając niewielkie pólko na skraju jeziora. Pomimo 200m zapasu wysokości potrzebnej na dolecenie do lotniska nie odważyłem się oddalić od tej zbawiennej wysepki w środku lasu. Z mojej perspektywy, 12 km od lotniska, w stronę mety było widac tylko las i jeziora. Nie było widać też pasa startowego otoczonego wysokim lasem.  Dwie fale chmur ustawiły się obok trasy, więc nic nie dałoby podtrzymania po drodze, czy szansy na zatrzymanie się w najsłabszym noszeniu. W razie pecha pozostawało tylko wodowanie w chłodnym jeziorze, na co nie miałem ochoty w czasie treningu. Niestety od strony południowo – zachodniej nie ma tu miejsc do lądowania i takie dylematy będą codziennością podczas zawodów.

Lądowałem blisko lotniska i ekipa sprawnie zabrała mnie z pola. Takie doświadczenie było potrzebne przed zawodami.

SK