Mocny akord na finał

Że wstydu nie przyniesie wiedziałem…Że ostatni nie będzie wiedziałem. Że da sobie radę w różnych warunkach wiedziałem. Ale że będzie ,aż tak pazerny na wygrywanie  wyścigów tegom się nie spodziewał !

Sebastian na 11 wyścigów tegorocznych FCC Gliding wygrał dziewięć uzyskując niebywałą przewagę punktową,a w dwu, bardzo dla niego dramatycznych ze względu na pułapki pogody, wybronił się mozolnie przed dużymi stratami.

Dziś mógłby ze swoją żeńską ekipą pojechać na baseny do Tatralandii  i mimo to zachować zwycięstwo, lecz  jak widać z tabeli startów bez oglądania się na zagrywki taktyczne przyjął na siebie  niewygodną funkcję „zająca” i do końca nie oddał pola.

Tatry, Fatra,Matra wabiły nas od lat, toteż nie traciliśmy okazji, aby  za Babią Górą uczyć się latania górskiego. Mówiąc nieskromnie ,dołożyłem też swoją cegiełkę do tego, aby  polscy  piloci uzyskali dostęp do szybowcowego raju naszych braci z południa,

Początkowo nasi koledzy  bez większego entuzjazmu odnosili się do latania w górach. Nawet większość naszych reprezentantów unikała zawodów organizowanych poza terenem płaskim, ale po wznowieniu zawodów na Żarze i otwarciu nieba nad przygranicznym obszarami Czech, Słowacji i Polski,coraz częściej przybywali na Żar, skąd można było czasem polecieć  za Wielką Raczę.Potem ostrożnie zwiększali grono uczestników zawodów organizowanych przez VladimiraFoltina w Nitrze. Gdy lotnisko pod  Zoborem nie mogło pomieścić chętnych do latania nad Słowacją, gdzie  wiosna zaczyna się 2-3 tygodnie wcześniej, chłopaki z Koszyc  dogadali się z innymi entuzjastami, aby organizować FCC Gliding w gnieździe samolotów Dynamic pod zamkiem w Bojnicach. Wiedzieli jak robi się marketing. Maros Divok przybył na Żar z dużym gąsiorem śliwowicy. Tak  jak swego czasu wysłańcy JCKM werbowali żołnierzy, tak on  z kameradami aktywnie wabił zawodników do harców w pierwszych turniejach FCC.

Obecnie  zarówno w Nitrze

foto fcc

jak w Prievidzy można zamykać listy zgłoszeń zawodników w dniu  otwarcia, bo tak szybko liczba chętnych zbliża się do górnego limitu 120 pilotów i bije rekordy frekwencji.

Atrakcyjność obu imprez z pewnością wynika ze wspaniałych walorów tego uroczego zakątka świata, ale jest głównie  wynikiem ogromnego zaangażowania organizatorów, którzy perfekcyjnie radzą sobie z tak ogromną ilością zadań i stworzyli fantastyczną,serdeczną, atmosferę  otwartości,gościnności i zaufania.

foto fcc

Piloci znad Wisły mają obecnie w tych konkursach spory udział liczebny i jakościowy. Sebastian wygrał imponująco w klasie największych szybowców.

Z pewności jest w tym sukcesie duży udział jego wspaniałej ekipy. Łukasz Grabowski wywalczył 2-gie miejsce w klasie 15- metrowych, a Paweł Wojciechowski był drugi wśród pilotów szybowców klubowych. Natomiast ambitny Adaś Czeladzki dowiódł  swej mocnej pozycji w  reprezentacji Polski.

Zawody  były trudne, bo zima nie chciała wycofać się z gór i na różne sposoby utrudniała życie pilotom.

Aura dopiero dziś odsłoniła typowe dla naszej wiosny oblicze, fundując warunki w których latanie jest prawdziwą rozkoszą. Miły to akcent na zakończenie zawodów, które stały się jedną z największych imprez szybowcowych świata. Posłuchajmy relacji Sebastiana.

Skończyły się zawody FCC 2015. Dla mnie na 1200pkt przewagi nad drugim i kolejnym eksponatem do winoteki. Choć pogoda nie była aż tak dobra jak to zapowiadano, średnie prędkości na trasie robią wrażenie- 132km/h. 

Dzień rozkręcał się bardzo długo, ale gdy nad skałami Vtacznika znalazłem pierwsze 4 m/s nie zwlekałem z przecięciem linii startu. Okazało się, że to była słuszna decyzja, bo maksimum wznoszeń trwało tylko około 2 godziny. Poleciałem trochę inaczej niż zwykle, podażając za wskazówkami precyzyjnej prognozy pogodyFCST24.com, opracowanej przez   Joandi Elmera z Estonii. Sugerowała ona  przejście wschodnią stroną Wielkiej Fatry i przez Rużomberok.

 Faktycznie.Chociaż Fatra wyglądała martwo jak poprzedniego dnia, na wschód od niej pokazały się piękne cumulusy i noszenia rzędu 3m/s. Po Wielkim Choczu decyzja wyboru trasy  powrotnej na  południe była dość trudna, bo piękne chmury na Małej Fatrze obiecywały bardzo dużo i można było potem liczyć na lot wzdłuż pasma na południe, ale na początku trzeba było dość mocno odbić na zachód. Z kolei cumulusy po lewej, nad Wielką Fatrą, były bliżej i nie trzeba było tak daleko odlatywać w bok. Jednak należało przelecieć przez cała dolinę Martin i Nitrańskego Prawna, aż do następnych gór za Prievidzą. Wybrałem lewą stronę i okazało się, że to prawidłowa decyzja. W międzyczasie głębokie żleby Wielkiej Fatry wygrzały się ,więc ciepłe powietrze  zaczęło  intensywnie wspinać się po wąskich grzbietach.

W środku masywu silny komin wyrzucił mnie i grupkę lecących za mną  szybowców na  2400 m, czyli do obowiązującego na Słowacji pułapu lotu . Południe wydawało się słabsze , ale natrafiłem na trzy przyzwoite kominy, po 2.5 m/s . Potem poleciałem kolejny raz zgodnie z sugestią FCST24.com lewą stroną, tuż koło TMA Żylina. Znow warto było posłuchać wskazań.Prawie 4m/s ustawiło mnie na dużej wysokości niemal na dolocie do mety. Wciaz jeszcze zostawało 100km, ale nastepny odcinek wydawał się bardzo dobry z  chmurami cumulus na dużej wysokości. Jedna dokrętka w drodze powrotnej i pozostało już tylko odliczać kilometry do mety. Wynik dnia 132km/h, ale nie najszybszy na zawodach. Pierwszego dnia było o 2 km/h szybciej.