Uczeń pilot dołożył sępom w kominie

Odwiedzamy zakamarki w burzowej pogodzie.

Próbowaliśmy dzisiaj wystartować wcześniej, niestety żeńska obsada wieży przytrzymała nas na ziemi.  Po starcie od razu w stronę Annapurny IV i niestety było już trochę za późno. Podstawy chmur zeszły poniżej szczytów i nie można było bezpieczne ich wykorzystać. Nie martwiło nas to jednak szczególnie, bo to nie był „ten dzień.” Za to polataliśmy od zachodniej strony rejonu w trójkowych noszeniach nad niższymi górkami/ takimi jak Alpy/  przy podstawie 3000m. Tutaj da się pokonywać trasy prawie codziennie i  wysoki zasięg noszeń daje możliwość bezpiecznego lotu nawet mimo braku lotnisk i konieczności obchodzenia skrytych w chmurach grzebieni. Gdyby w przyszłości powstały szanse  na  stworzenia w Nepalu ośrodka szybowcowego to okolice Baglung byłyby najciekawszym miejscem oferującym różnorodne możliwości  do latania bezsilnikowego w Himalajach.

Po południu burza. Ciągle czekamy na wiatr „co rozgoni ciężkie skłębione zasłony” i wtedy się okaże jakie są ścieżki z parteru do górnego piętra.

Przed lądowaniem czekaliśy na swoją kolejkę pod zbliżającą się burzą. W szerokim kominie urodzeni lotnicy nie mieli szans z pieknym i nowoczesnym długalem. Tadziu (uczeń-pilot, ale starej szkoły)  bez trudu doszedł i przegonił krążące sępy. Nic sobie nie robiły z krążącego szybowca, a nawet korzystały z wirów wytwarzanych przy końcówce skrzydła aby z nami polatać. Doskonałość sępa bardzo kiepska – po prostej traciły jeszcze więcej.

Świetnie  spisuje się gimbal  Witalińskiego. Sterowanie zdalne z kabiny umożliwia niemal dowolne ustawienie kamery a skuteczna stabilizacja gwarantuje dobry obraz nawet  przy dużych wahaniach skrzydła w silnej turbulencji.Dzięki Jacku !

SK